georgie-armenie.reismee.nl

Bezoek aan het drievuldigheidskerkje in Gergeti

De reisgidsen en internet vertellen ons dat je naar het kerkje toe kunt lopen. De kortste weg is vanzelf ook de moeilijkste weg. Die is maar één kilometer maar zeer sterk stijgend. De langste is 6 kilometer lopen. Of je neemt een taxi naar boven.

Vol goede moed zijn we op weg gegaan. In het dorp keek ik even niet goed uit en lag ik al weer op straat. Gelukkig val ik altijd goed. Een paar strammetjes en even een zere enkel. En er staan ook altijd een paar mannen klaar om me omhoog te hijsen. Ik vervolg de tocht mee naar het volgende dorpje maar besluit al snel dat mijn conditie en mijn benen de klim naar boven niet gaan redden. Ik neem afscheid van de plek waar de steile klim de berg op begint. Daar kunnen mensen hun auto nog parkeren. Ik vraag aan de parkeerwachter hoe ik naar boven kan komen. Hij biedt aan iemand te bellen die we voor 70 Gel naar boven wil brengen. Ik ding af tot 50 Gel (€ 14,50). Nog een fiks bedrag maar daarvoor had ik een privé chauffeur en hoefde ik geen voet meer te verzetten. Kort daarna komt er een auto met man en zoontje, van ik schat 3, aanrijden. Hij wil me wel naar boven brengen. Ik vind het wel prettig dat zijn zoontje er ook bij is. Dan rij je wel voorzichtig. We rijden eerst weer terug naar het dorp om te tanken en een pakje sigaretten te komen van mijn 50 Gel. Het was een mooie route. De weg was zeer slecht dus ik vond het wel waard. Dit is niet goed voor je auto.

Zouden Annemieke en Cora al boven zijn? Ik kon ze nergens nog ontdekken. Wie ik wel ontdekte was een gezin uit Amsterdam Oost die ik kende van mijn werk bij Buurthulp Oost. Altijd heel verrassend om bekenden te zien. Ook altijd even aftasten of de ander daar nu wel blij mee is. Het was zeer prettig gezelschap voor de tijd dat Annemieke en Cora er nog niet waren.

De weg terug lopen we via de weg. Het blijkt dat er een nieuwe weg aangelegd gaat worden. Het is een prettige voettocht. Voor het laatste stukje heb ik de armen van Cora en Annemieke toch nog wel even nodig. Nana vindt ons bikkels dat we dit gedaan hebben. Ze biedt ruimhartig de hangmat aan om uit te rusten.

Omdat we graag de lokale economie willen steunen gaan we naar een klein restaurantje. Ze hebben maar een paar dingen van de kaart en de kwaliteit is niet heel goed. Maar met liefde klaargemaakt.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!