Mestia

Dit is Cora haar dag! Zij is alleen op pad geweest om te gaan paragliden. Samen met een ervaren ‘glider’ de berg aflopen en zweven op de wind. Een half uur heeft ze in de lucht gehangen. Helaas zijn we daar geen getuige van geweest. Ondertussen hebben Annemieke en ik een rustdag gehouden. Klein stukje de berg op lopen om toch nog wat in conditie te blijven en heerlijk aan een stroompje zitten en lezen. Daarna op lunch tijd naar het dorp gelopen om een kop koffie te drinken (ik niet hoor) en bij de bakker een broodje te kopen. Toch is het ook Annemieke haar dag. Twee keer aandacht van hele leuke mannen. Met name de tweede probeerde op een heel leuke manier haar te veroveren. Het minder leuke was dat hij dacht dat ik haar moeder was…

Een geweldig boek aan het lezen. De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry. Een man die een brief gaat posten maar hem niet in de dichtstbijzijnde brievenbus doet, een brievenbus verder loopt en nog weer een brievenbus verder en besluit hem te gaan brengen. Wat een ware pelgrimstocht gaat worden. Een aanrader.

Vanmorgen kreeg ik een zeer boze pensionhoudster op mijn dak. Ik was mijn was aan het doen in een keukentje in een ander gebouwtje. Dat mocht blijkbaar niet en ze sommeerde mij weg te gaan. Ik dacht: ‘Deze toon bevalt met niet, ik doe of ik gek ben, en ga door.’ Even later kwam haar dochter. Die pakte het handiger aan en vroeg rustig of ik in de douche mijn was wilde doen of buiten bij de kraan. En ze liet mij de kraan zien. Ik voelde toen weer zo duidelijk dat het zo’n verschil is hoe je dingen aanpakt en tegen elkaar zegt wil je genegen zijn mee te werken.

Morgen vertrekken we naar Ushgulli (een dorp twee uur verder in de bergen) en ontdekken weer (ook vorig jaar hebben we dat gehad) dat we inlopen op ons programma zonder dat we dat bewust waren. We hadden eigenlijk een dag later in Ushgulli aangekomen. Hopelijk heeft ons geboekte appartement wel plek voor ons.

We horen dat het in Nederland regent, hier ook met onweer. Het is trouwens heerlijk weer maar ook erg groen!

Zugdidi - Mestia

Wat een schitterende rit door de bergen op een vorstelijke plaats naast de bestuurder in een familieauto mét airco. Heel prettig ook dat je zelf kan aangeven of hij voor een foto wil stoppen. Booking.com vertelde ons dat onze slaapplaats 500 meter van het centrum was. De chauffeur wilde ons er wel heen rijden. Dat heeft hij geweten. We moesten steile straatjes in en de auto liep vast in zand en stenen waar ze water hadden gesproeid. De verschroeide geur van rubber was goed te ruiken. Wij hadden al aangeboden uit te stappen het laatste stuk te lopen. Maar hij wilde het toch nog een keer proberen. Het lukt niet. Dus uitgestapt en het laatste stukje gelopen. Via een trappetje over een hek en nog een steil bergje oplopen bereikten we ons pension. We werden niet heel hartelijk ontvangen. Wel een schitterend uitzicht. We hebben heerlijk gelezen, klein beetje gewandeld en ik heb heel vast geslapen in de schaduw buiten.

In de vroege avond afgedaald naar beneden en weer lekker gegeten. Rolletjes aubergine met papje van walnoten en knoflook is mijn favoriet. Overal kan je shasliek en salade van komkommer en tomaat eten. Deze keer geen slappe vette frietjes.

Ik had me heerlijk genesteld op mijn bed, verlegde me nog wat om nog lekkerder te liggen (de vorige bedden hadden geen matrassen maar alleen planken en twee gewatteerde dekens) tot er een doffe knal was, gevolgd door een tweede en het matras inzakte. Een paar latten waren te kort. Dus verhuisd naar een ander bed, daar de lattenbodem verstevigd met extra latten wat voldoende bleek voor de nacht.

Kazbegi –Tbilisi- Zugdidi (177 km en 335 km)

Een spannende dag! Gaat ons strakke reisplan lukken? Nana heeft om 6:45 uur een heerlijk ontbijt voor ons klaarstaan. Wij staan bepakt en bezakt om 7:30 uur beneden en kunnen het beste plekje kiezen gelijk achter de chauffeur. Het allerbeste, naast de chauffeur, is voor eigen volk. Ik heb een prachtig uitzicht op deze 3 uur durende rit door de bergen. Op het drukke station Didube hebben we een half uur om onze luxe touringcar met airco te vinden die ons voor 20 Gel naar Zugdidi zal brengen. Achteraf gezien pakken we het niet handig aan. We vermoedden dat het buiten het station is want op de plek waar we uitgezet zijn kunnen geen grote touringcars komen. We blijven bij elkaar en lopen de trappen op naar boven. Maar geen bussen te zien. Dus weer naar beneden. Daar nodigen ze ons uit voor hetzelfde geld de marshrutka te nemen. We laten ons verleiden om niet verder met bepakking op te gaan zoeken. Daar hebben we een klein beetje spijt van want we zitten weer krap en met natuurlijke airco. Even later zien we onze luxe touringcar rijden. Terwijl we eigenlijk van plan waren met de trein te gaan maar die reed niet eind van de middag. We weten het goed te praten door vaak tegen elkaar te zeggen dat we zo de lokale economie steunen, niet voor de grote ‘supermarkt’ gaan maar voor de ‘kleine kruidenier’. Wat zijn we weer goed bezig.

In Zugdidi hebben we ook weer een prettige slaapplek met een balkon en een airco! Dat is hier wel fijn want het is warm in de stad. De huisbaas heeft een taxi voor ons geregeld naar Mestia mét airco. We delen hem met nog twee gasten.

Bezoek aan het drievuldigheidskerkje in Gergeti

De reisgidsen en internet vertellen ons dat je naar het kerkje toe kunt lopen. De kortste weg is vanzelf ook de moeilijkste weg. Die is maar één kilometer maar zeer sterk stijgend. De langste is 6 kilometer lopen. Of je neemt een taxi naar boven.

Vol goede moed zijn we op weg gegaan. In het dorp keek ik even niet goed uit en lag ik al weer op straat. Gelukkig val ik altijd goed. Een paar strammetjes en even een zere enkel. En er staan ook altijd een paar mannen klaar om me omhoog te hijsen. Ik vervolg de tocht mee naar het volgende dorpje maar besluit al snel dat mijn conditie en mijn benen de klim naar boven niet gaan redden. Ik neem afscheid van de plek waar de steile klim de berg op begint. Daar kunnen mensen hun auto nog parkeren. Ik vraag aan de parkeerwachter hoe ik naar boven kan komen. Hij biedt aan iemand te bellen die we voor 70 Gel naar boven wil brengen. Ik ding af tot 50 Gel (€ 14,50). Nog een fiks bedrag maar daarvoor had ik een privé chauffeur en hoefde ik geen voet meer te verzetten. Kort daarna komt er een auto met man en zoontje, van ik schat 3, aanrijden. Hij wil me wel naar boven brengen. Ik vind het wel prettig dat zijn zoontje er ook bij is. Dan rij je wel voorzichtig. We rijden eerst weer terug naar het dorp om te tanken en een pakje sigaretten te komen van mijn 50 Gel. Het was een mooie route. De weg was zeer slecht dus ik vond het wel waard. Dit is niet goed voor je auto.

Zouden Annemieke en Cora al boven zijn? Ik kon ze nergens nog ontdekken. Wie ik wel ontdekte was een gezin uit Amsterdam Oost die ik kende van mijn werk bij Buurthulp Oost. Altijd heel verrassend om bekenden te zien. Ook altijd even aftasten of de ander daar nu wel blij mee is. Het was zeer prettig gezelschap voor de tijd dat Annemieke en Cora er nog niet waren.

De weg terug lopen we via de weg. Het blijkt dat er een nieuwe weg aangelegd gaat worden. Het is een prettige voettocht. Voor het laatste stukje heb ik de armen van Cora en Annemieke toch nog wel even nodig. Nana vindt ons bikkels dat we dit gedaan hebben. Ze biedt ruimhartig de hangmat aan om uit te rusten.

Omdat we graag de lokale economie willen steunen gaan we naar een klein restaurantje. Ze hebben maar een paar dingen van de kaart en de kwaliteit is niet heel goed. Maar met liefde klaargemaakt.

Reisdag van Tbilisi naar Kazbegi

We wilden de stad nu nog niet verkennen maar naar groene weiden reizen. We hadden uitgezocht dat de marshrutka’s (minibusje voor 15-20 personen) vertrokken vanaf station Didube. Nu een veel kortere weg naar Pushkin square gevonden en daar vertelde men ons dat we de metro moesten nemen. Ook hier een ov-chipkaart systeem. Maar hier mag je met zijn drieën met één kaart doen. En een ritje kost € 0,35. Geweldig om in zo’n oude metro te zitten waarvoor je eerst met een hele lange roltrap afdaalt in de aarde. Bij station Didube is het een drukte van belang. Een grote markt en heel veel busjes. Waar vertrekken de busjes naar Kazbegi? We vragen het wat om ons heen tot een man ons zegt hem te volgen. In een strak tempo loopt hij over de markt heen en brengt ons bij de plek. Geweldig! Dat scheelt zoek én loopwerk met je zware tas op je rug én nog een rugzak met daarin een fototoestel en nog wat andere dingen… Voor 10 Gel p.p. (€ 3,50 ) neemt hij ons ruim 3 uur rijden mee. Er gaan 20 passagiers in. Wie het eerst komt heeft de beste plek. Wij waren niet de eerste maar voor 2 konden we een goede plek bedingen. Eén moest achterin in de hoek. Wat ook niet een heel slechte plek was hoor! Doordat voor mij het raampje openstond werkte de natuurlijke airco prima. Eén keer stopten we voor een plasstop. Je kon helaas niet veel van de omgeving zien op deze manier maar de slaap had ons ook nog aardig te pakken.

In Kazbegi was Nana onze gastvrouw. Een schat, die heel gastvrij was en met een paar Engelse woorden zich prima redde. Ze zetten ons heerlijke meloen voor en we konden bijkomen. Het uitzicht op het beroemde drievuldigheidskerkje op de berg ver voor ons uit. (voor ‘Wie is de mol’ hebben gekeken herkenbaar) Daar gaan we morgen naar toe.

Van Amsterdam naar Tbilisi

Iedere keer vind ik met het vliegtuig reizen stressvol. Waar is m’n paspoort? Waar moet de bagage ingecheckt worden? Heb je niet teveel ‘liquid’ in je handbagage? Gaan de poortjes van de elektronische paspoortcontrole open? Hoe moet ik mijn handen in de lucht houden voor de body-scan? Na al deze dingen wordt je hartelijk ontvangen door de tax free winkels om maar wat te kopen.

Voor we onze bagage afgegeven hebben, hebben we het nog op de weegschaal gelegd. Het was 13,5 kilo. Tot Annemieke haar tas op de weegschaal legde, 10,5 kg. Dat is knap! Onze kampioen lichtgewicht reizen. Ik had nog veel kritischer moeten zijn op wat ik mee wilde nemen. Edoch, dit nemen we mee. Onderweg de scrub en bodycreme van Rituals maar ruimhartig delen en andere overbodige dingen weggeven. Prima op tijd vertrekken we en komen we aan op Tbilisi.

Dan begint het volgende avontuur. Hoe komen we bij ons besproken appartement? Ik had thuis al op google maps gekeken hoe te reizen. Eén bus vanaf het vliegveld zette je er, na een rit van ruim een uur, op 10 minuten lopen afstand af. Omdat we toch van plan zijn om met het openbaar vervoer te gaan reizen nemen we de bus. De bus staat zo goed als voor de ingang van het vliegveld. Het groot gepinde geld eerst even wisselen voor de kaartjesautomaat in de bus. En hup, met al onze bagage erin. Uitstappen bij Pushkin square. Maar ja, hoe weet je waar dat is? Ineens was er een plein wat voldeed aan het plaatje op de plattegrond. Ook dat was gelukt. Het volgende stuk was veel lastiger. In de wirwar van straatjes konden we het appartement niet goed vinden. Op iedere hoek gevraagd tot er een meisje ons begeleidde naar de plek. Ruim en koel maar helaas met een geur van kattepis. En iemand moest op de bank slapen. Cora offerde zich op. Ze ligt altijd al opgekruld in bed…

Na nog even geflaneerd te hebben door een verhipte straat, gegeten bij een Iraans restaurant zijn we gaan slapen.

We gaan weer op pad! Nieuwe avonturen, nieuwe verhalen.

Hallo en welkom op ons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! 

De reis gaat deze keer naar Georgië en Armenië. En we gaan weer met zijn drieën, Annemieke, Cora en ik (Jeanette). We vertrekken maandag 23 juli en komen maandag 13 augustus weer terug. Zoals je in het profiel kunt lezen gaan we deze keer gebruik maken van het openbaar vervoer. Geen luxe eigen auto met airco. 

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter! En vindt je het niet prettig dat ik je op de lijst hebt gezet (als je dit mailtje krijgt is dat het geval) meldt je gerust weer af! 

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Cora, Annemieke en Jeanette