Deze dag was één grote verrassing en ontzettend (in)spannend voor mijn lijf. Maar met de hulp van Anna, Cora en Annemieke en op het einde twee geweldig sterke mannen heb ik het gered en ben ik zonder kneuzingen, verzwikkingen, glijpartijen en breuken weer thuis gekomen.

Vanmorgen weer rustig op gang gekomen. Rond 10:00 uur ontbeten, de wasmachine nog aangezet en ons klaargemaakt. We moesten goede schoenen aan en een vest meenemen. De vader van Anna kwam ons ophalen met een busje en ook nog twee nichtjes gingen mee én de kinderen van Anna en Maik. En aardig wat tassen met eten en BBQ spullen. We reden naar een mooie plek waar we uitzicht hadden op de bergen. Helaas was het weer niet zo goed, in het begin miezerde het wat. Het was een leuk terrein waar een guesthouse was, een voetbaldoel, een tafeltennistafel en een overdekte picknickplek. Daarnaast was een BBQ. Opa en Oma gingen gelijk aan de slag met het vuur aanmaken. Aubergine, paprika, tomaat en aardappel aan de spiezen rijgen. Dat werd geroosterd in de vlammen en later het verbrandde vel verwijderd. Daarna ging het vlees boven de hete kolen.

Ondertussen vermaakten wij ons met hangen, voetballen, tafeltennis en wat rondlopen. Allemaal heel relaxt. Rond 15:00 uur was er een heerlijke maaltijd met salade, geroosterde groenten en vlees. Na de lunch gingen we een wandeling naar een park ernaast maken. Daar kon je met een kabelbaan op drie plekken van de ene berg naar de andere. Dat hebben we niet gedaan. Niet iedereen had dat gedurfd. Ondertussen hadden Opa en Oma alle BBQ spullen opgeruimd en een tas klaargemaakt die mee ging. Door die zware tas had ik niet het idee dat we een eind gingen wandelen. Maar dat heb ik helemaal verkeerd ingeschat. Het was een wandeling van twee uur en wat voor één. Langs ravijnen en over stenen met diepe afstappen en op sommige plekken erg glad. Dat was een zeer grote uitdaging voor mij. Ik heb een probleem met mijn balans. En daarnaast zijn mijn spieren niet goed getraind voor het lopen. Maar met de hulp van vele armen en een stok die Annemieke onderweg vond ben ik er gekomen. Oei, dat kostte wel heel erg veel energie. Het was wel een heel mooie tocht en de plek waar we uiteindelijk uitkwamen was heel leuk ingericht met boomhutten, een vuurplaats, open lucht bar en picknickplekken. Dat alles bij een waterval.

De tas die Anna en Maik steeds hebben gedragen ging open en weer kwam er heerlijk brood, salade, fruit en andere lekkere dingen op tafel. De anderen gingen de omgeving nog verkennen maar ik heb mijn benen, knieën en voeten rust gegeven en over Armenië gelezen. Ik vroeg me wel af hoe we nu van hier weer bij de auto zouden komen en zag daar ook wel tegenop. Omdat de tolk het Engels niet heel goed beheerst was dat lastig duidelijk te krijgen. Ze vroeg of we ook nog naar een film wilden. Ik wilde wel naar huis maar ja, als zij nog iets willen doen… Tot we rond 20:00 uur verkassen naar de vuurplaats. Dat is wel weer leuk, een vuur heeft altijd iets magisch en verstillend. Ondertussen werd ons ook duidelijk dat we niet naar een film gingen kijken maar in een film mee gingen spelen. Dat maakt het ook al spannender. Er waren twee Zwitserse jongens en een achttal Armeense mannen waarvan een aantal heel stoer eruit zagen in leger kleding en wij met zijn negenen. Er ging een meloen gesneden worden en stukken uitgedeeld. Als de stukken opgegeten waren moesten we met zijn allen Harash John zeggen. Volgens de tolk was dat niet te vertalen. In één keer hebben we het goed gedaan!

Vervolgens begint een tweede avontuur wat we niet hebben verwacht. Het is inmiddels donker geworden en ik vind het steeds spannender worden hoe we bij de auto gaan komen. Twee van de mannen gaan met ons mee en die loodsen mij over de stenen heen naast het riviertje. Ineens staat er in de bedding een jeep. Wat een verrassing. We stappen allemaal in. Ik mag voorin, Cora en Annemieke staan achterop. En we gaan nog een uur off-road over stenen, door kleine riviertjes en langs ravijnen. Doordat het donker is zien we dat (gelukkig) niet. Een poos rijden we door het dal en zijn we omringd door hoge rotspartijen. Bij thuiskomst drinken we nog een kop thee en staat vanzelf weer van alles op tafel.